**استجیمولوچ

نام این دایناسور بسیار سخت است ولی می توان آن را به صورت "هیولای شاخدار از جهنم" معنی کرد. این نام به خاطر سر عجیب دایناسور به آن داده شده است. این موجود یکی از استخوانی ترین حیوانات ماقبل تاریخ است و جمجه مارمولک مانندی داشته است. این دایناسور گوشت خوار بوده است و از جمله مواردی است که اطلاعات زیادی در مورد آن وجود ندارد.

** تانیستروفئوس

شاید این موجود کمتر در دسته دایناسورها قرار بگیرد اما عملا یک موجود ماقبل تاریخ به حساب می آید. تانیستروفئوس، دایناسوری است که گردن بسیار درازی داشت به طوری که طول گردن او 2 برابر مابقی بدنش است. این گردن دراز به او کمک می کرد تا غذا خورده و از خودش دفاع کند. دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که این دایناسور بیشتر در کنار رودخانه ها زندگی می کرده و به از گردن بلندش به عنوان قلاب ماهی گیری کمک می گرفته است.

** هالوسیگنیا

این دایناسور برای اولین بار در منطقه بریتیش کلمبیا در کانادا پیدا شد و البته به تازگی نمونه هایی از آن در چین نیز یافت شده است که نشان از گستردگی این گونه می دهد. از آنجایی که فسیل های این دایناسور کمی ناقص هستند باستان شناسان در مورد آن حدس های متفاوتی می زنند که قوی ترین این حدس ها می گوید این موجود بیشتر شبیه به کرم های امروزی بوده است و بدنش با تیغ های سمی پوشیده شده بوده تا بتواند از خودش محافظت کند. این موجودات نهایتا می توانستند به طول 3 سانتی متر برسند و زندگی انچنان سختی نداشته اند

** جائوکلوپتروس

این دایناسور برای اولین بار در یکی از شهرهای آلمان پیدا شد و به عنوان بزرگترین بندپایایی شناخته می شود که تا به حال کشف شده است. این بندپا می توانست تا 240 سانتی متری رشد کند که این عدد از قد یک انسان معمولی بسیار بالاتر است. این موجود به عنوان پدربزرگ عقرب های کشنده شناخته می شود زیرا شباهت های بسیاری به آن ها داشته است. البته رازهای این دایناسور همچنان سر به مهر باقی مانده است و دانشمندان به دنبال کشف فسیل های دیگری از آن هستند.

** دیمورفودون

یکی از پرنده های عجیبی که در دوره دایناسورها زندگی می کرده است و برای اولین بار سال 1828 پیدا شد به نام "دیمورفودون" شناخته می شود. این پرنده به نظر می رسد بدنی رنگارنگ با چهره ای بسیار عجیب وخشن داشته است و تحقیقات نشان میدهد که از همراه با گوشت خواران بزرگ زندگی می کرده است. نکته جالب در مورد این پرنده این است که او دارای دو ردیف دندان متفاوت بوده است که هر کدام می تواسنتد کارهای مختلفی انجام دهند. یکی از ردیف های دندان او برای شکار بوده و به راحتی شکار را پاره می کرده است و ردیف دیگر دندان ها برای جویدن و خوردن استفاده می شده است. فسیل ها نشان می دهد که بال های این پرنده هنگام باز شدن یک متر و نیم عرض داشته اند.

** کوتزالکوتلوس

یکی از بزرگترین دایناسورهایی که در دوران باستان زندگی می کرده است با نام " کوتزالکوتلوس" شناخته می شود. فسیل های این دایناسور در سال 1971 و  در تگزاس پیدا شد. فسیل های آن به گونه ای بوده است که به نظر می رسد این دایناسور از اجداد زرافه های امروزی بوده اند ولی این دایناسور بال داشته و قد آن ها نزدیک به 9 متر بوده است. به نظر می رسد این دایناسور گیاه خوار بوده و از درختان بلند تغذیه می کرده است.

** هلیکوپریون

این دایناسور که به عنوان یکی از اجداد اصلی کوسه ها شناخته می شود در دوره اول زندگی دایناسورها زندگی می کرده است و با خوش شانسی توانسته از انقراض دسته جمعی آن ها نیز جان سالم به در ببرد ولی بعدها به مرور و با ورود شکارچیان جدید به دریاها نسل آن ها نیز منقرض شد. فسیل های بدست آمده نشان می دهد که این ماهی نزدیک به 3 متر طول داشته است و دندان های آن نیز به مانند اره برقی های امروزی بوده است. فک پایین این ماه بسیار بلندتر از فک بالایی بوده و به همین علت به صورت دایره ای زیر سرش قرار میگرفت. بر روی این فک بیش از 100 دندان وجود داشته است.

در آکواریوم ماقبل تاریخ موجودات ترسناک کم نبودند. یکی از این موجودات "Liopleurodon" نام دارد. در مورد گونه اصلی و طول این موجود هنوز هم میان محققان اختلافاتی  وجود دارد. به نظر می رسد این ماهی بین 6 تا 10 متر طول داشته و البته بیشتر سر آن از دندان های تیز تشکیل شده بوده است.
دانشمندان با ساختن مدل هایی از این ماهی دریافتند که سرعت خیلی زیادی نداشته است و نحوه حمله کردن آن را نیز می‌توان به کروکدیل‌ها نسبت داد. چرا که به کمک حمله های رعدآسا شکار را از پای در می‌آوردند.

موزه‌های بسیاری در جهان بقایای دایناسورها را به نمایش می‌گذارند، از جمله:

• موزهٔ تاریخ طبیعی لندن
• موزهٔ ملی تاریخ طبیعی در پاریس
• موزهٔ فیلد شیکاگو
• موزهٔ تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک
• موزهٔ علوم طبیعی بلژیک در بروکسل
  

دايناسور ها انواع زياد و متنوع دارند مثل(اُمفي سلياس، اپاتوساروس، پلوروساروسو......)دارد

 دایناسورها گروهی از حیوانات خشکی بودند که حدود ٢٣٠ میلیون سال پیش بر روی کره زمین زندگی میکردند و تا ٦٠ میلیون سال پیش نیز کره خاکی را در تسخیر خود داشتند. این دوره، عصری از تاریخچه زمین را به نام دوران مزوزوئیک در برمیگیرد که خود شامل سه دوره تریاسیک، ژوراسیک و کرتاسه است. در طی این دوران تعداد وتنوع دایناسورها بر روی کره زمین بسیار فزونی گرفت تا اینکه در اواخر دوره کرتاسه منقرض شدند و گونه ای از آنان باقی نماند.

تعداد دقیق گونه های دایناسورها که بر روی کره زمین می زیسته اند روشن نیست. تاکنون حدود ٧٠٠ نوع از آنها شناخته شده است و گمان می رود تعداد آنها بسیار بیشتر از این عدد باشد. 

بزرگی دایناسورها از کوچک تا بسیار بزرگ تغییر می کرده است و اشکال بسیار گوناگونی داشته اند. طبقه بندی این دایناسورها نیز بر اساس تفاوت در اندازه و شکل آنها صورت گرفته است.  

دایناسورهای گوشتخوار همگی تروپاد (theropod) بوده اند، حیواناتی که بر روی دوپا ایستاده و در هر پا سه انگشت داشته اند. کارنوزاروس یک نوع کوچک و چابک تروپاد بوده است. یک نوع بسیار معروف این دایناسور به نام ولوسیراپتور بوده که از آنچه در فیلم پارک ژوراسیک به نمایش درآمده بسیار کوچکتر بوده است. سروپادها در طرف دیگر، بسیار عظیم بوده‌اند و گیاهخوارانی چهارپا بوده که براکیوزوروس، آپاتوزاروس و دیپلودوکوس معروفترین آنها بوده اند. دایناسورهای زره دار مانند انکیلوزاروس نیز شناخته شده اند. سراتوپین ها مانند تری سراتوپس دارای زائده ها و شاخهایی بر روی سر خود بوده اند. 

راه‌های خیلی متفاوتی برای مطالعه نوع تغذیه دایناسورها وجود دارد که شامل این هاست

۱. مدفوع فسیل شده: مدفوع فسیل شده به تشخیص رفتارهای غذایی دایناسور کمک می‌کند. اخیراً در کانادا یک مدفوع بزرگ پیدا شده که شاید به یک تی رکس تعلق داشته باشد. مدفوع، استخوان‌های خرد شده در خود دارد که نشان می‌دهد که تی رکس استخوان‌های شکارش را خرد می‌کرده و همه چیزها را کامل نمی‌بلعیده.

۲. مواد فسیل شده داخل معده: این مواد خیلی به ندرت پیدا می‌شود. اما بعضی چیزها پیدا می‌شوند. از جمله محتوای معده یک باریولینکس که موجوداتی در مقیاس ماهی و سینوسوروپتریکس، یک دایناسور پرنده مانند در خود دارد. این دایناسور تنها دایناسوری است که معده اش بخش‌های بدن یک پستاندار کوچک ناشناخته را در خود دارد.

۲. دندان‌ها: ساختمان دندان یک دایناسور هم به ما می‌گوید که دایناسور چه غذایی می‌خورده. گوشتخواران به دندان‌های تیز برای دریدن و فروکردن یا به دندان‌های قوی برای خرد کردن جانوران نیاز داشته‌اند. گیاهخواران دندان‌هایی داشته‌اند که با آنها می‌توانسته‌اند برگ‌ها و شاخه‌های کوچک را بکنند و بجوند.

۳. گاسترولیت‌ها: سنگ‌های سنگدان‌ها (که به گوارش یاری می‌رساند) همراه با فسیل‌های بعضی از دایناسورها پیدا شده‌اند. این سنگ‌ها اطلاعاتی درباره تغذیه دایناسورها می‌دهند.

۴. قطر شکم: اندازه احشاء هم نشانه نوع تغذیه است. گیاهخواران بزرگ به مقدار زیادی کالری نیاز داشتند تا وزنشان را حفظ کنند. برای به دست آوردن انرژی بسیار زیاد از مواد گیاهی، باید مقدار خیلی زیادی از گیاهان را می‌گواردند. برای این کار باید دستگاه گوارشی بزرگی در بدنشان وجود می‌داشته.

• ردیابی ماشین
• حمل هوایی ماینر از چین
• لیزر دوچرخه
• هد اپ یسپلی کیلومتر روی شیشه
• جلو پنجره لیفان ایکس 60



تبادل لینک هوشمند

برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان دايناسور و آدرس dinasour.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.